Ik kom uit de Meern, een dorpje bij Utrecht. Ik ben heel fijn en veilig opgegroeid. Toen ik wilde gaan studeren, heb ik toelating gedaan op de kunstacademie richting fotografie, maar ben niet aangenomen. Ik heb uiteindelijk creatieve therapie gestudeerd, richting beeldende therapie. Dus het gebruik van kunst om mensen te helpen met psychische problemen. Dit was een plek waar ik eindelijk mezelf kon zijn en heb mede daardoor een geweldige tijd gehad. De studie paste ook goed bij me. Ik heb veel interesse in psychologische processen en werk graag met kinderen. Om die reden ben ik daarna pedagogiek gaan studeren, omdat ik het liefste met kinderen wilde werken met “special needs”. En dat doe ik op de dag van vandaag nog steeds, ik ben ambulant begeleider voor een meisje met downsyndroom.

Ik heb tijdens mijn studie al veel cursussen richting fotografie gedaan. Cliché of niet, maar Instagram heeft me geïnspireerd het fotograferen echt op te pakken. Ik maakte foto’s van mijn interieur en dat sloeg aan. Mijn vriend had nog een goede camera van zijn studie aan de HKU waarmee ik veel ben gaan experimenteren met compositie en licht. Ik houd ervan poëtische verhalen te creëren in beeld. Zo ben ik via Instagram steeds meer benaderd voor samenwerkingen en zo heb ik mezelf steeds meer ontwikkeld en ben ik nu professioneel fotograaf. Na dit een tijd alleen te doen, wilde ik een partner en daar was Ellis. Zij was een studiegenoot van mijn vriend en zij fotografeerde vooral interieurs voor architecten. We hebben een paar vrij werk projecten gedaan en we vulden elkaar zo goed aan dat we vanaf dat moment alle fotografie projecten samen doen. Veel gezelliger ook!

Poëtisch is wel een goed woord om mijn werk te omschrijven. Ik probeer in mijn fotografie altijd gevoel te leggen en een bepaalde zachtheid. Ook betreft mijn interieur en samenwerkingen op Instagram maak ik tegenwoordig hele bewuste keuzes in wat ik wel en niet aanneem. Mijn huis is een curatie van spullen waar ik gelukkig van wordt en die goed bij elkaar passen. Of het nou een bijzondere vorm is, materiaal, textuur, het moet iets toevoegen. Zoals de Robuust Sidetable 01; dat is een ontwerp dat zo tijdloos is en altijd kan. In welke ruimte dan ook.

Ik ben niet snel geïnspireerd door iemand, maar door contact. Contact met mensen, de natuur, wat ik zie en beleef op straat. Alledaagse gebeurtenissen die de meeste mensen niet opvallen. Als het me maar beweegt of raakt. En dat hoef ik echt niet bij elke shoot te voelen, maar ik heb wel die ontroering nodig in mijn leven om me te inspireren voor een shoot. Daarnaast is het Kröller Müller museum mijn favoriete plek om creatief op te laden.

Ik heb altijd mijn voelsprieten uitstaan. Dus ik kijk veel om me heen en leef veel in het moment. Maar ook de keuzes die ik maak in mijn klanten en in mijn eigen aankopen en interieur, zijn heel bewust gecureerd.

Het gebruik van duurzame materialen, een minimalistisch ontwerp, lokaal gemaakt, dat zijn allemaal waarden die ik heel belangrijk vind. Tijdloos ontwerpen is niet makkelijk. Mensen die hart hebben voor wat ze doen, klein zijn begonnen en een mooi bedrijf neer kunnen zetten, daar heb ik respect voor.